Waarschijnlijk is er over geen enkel fotografisch discipline zo veel gezegd en geschreven als over het portret. Want wat máákt nou een goed portret?

Voor mij begint een portretsessie door heel goed te kijken en te luisteren naar mijn onderwerp. Ik voel me in en stel me voor hoe ik het gevoel dat ik bij iemand krijg zou kunnen visualiseren.

Dat gevoel, dat wordt het verhaal dat ik in het portret ga vertellen. Zo probeer ik mijn portretten te benaderen als kleine kunstwerkjes, waarvan mijn opdrachtgever het onderwerp is.

Ik werk voor mijn portretten het liefst analoog. Enerzijds omdat ik gek ben op de kleuren en korrel die onmogelijk te repliceren zijn met een digitale sensor. Maar nog veel belangrijker: het analoge werken dwingt me te vertragen, hyperbewust te werken en te vertrouwen op mijn intuïtie.